یه سلام پر از عشق با لبخندی گنده به پهنای صورت

وبلاگ عزیزم اینجا 21 روز از باهار گذشته و ما نتونستیم یه دل سیر از زیبایی هاش لذت ببریم.

چون

اینجا از اسفند ماه همه درگیر یک بیماری ناشناخته به نام کرونا شدن

اینجا همه چندین هفته ست که توی خونه هاشون قرنطینه شدن.

اینجا همه دلتنگ ساده ترین اتفاق ها هستند، مثلا خودم چندین روز بود که دلتنگِ نوشتن توی صفحه ی زیبای مجازیت بودم ولی متاسفانه کانال تلگرامم اجازه ی این کار رو بهم نمیداد تا این که امروز تا چشمام رو باز کردم لپتاپ رو روشن کردم صفحه ی مدیریت بلاگفا رو آوردم و شروع به نوشتن کردم

بدار اعتراف کنم و بگم تو همه خاطرات روزهای روشن و تاریک زندگیم رو توی دلت ثبت کردی

امروز با دلتنگی واسه مرور اون روزها اومدم سراغت تا اول بشینم امروزم رو توی دلت بنویسم بعد برم و ساعتها خاطرات ثبت شده م رو بخونم

وبلاگ مهربون و صبورم مرسی که هستی.

همراهانی که هنوز هم میاید واسم کامنت میذارید از شما هم ممنونم که در نبودم به اینجا سر میزنید.

فعالیت لحظه ای من اینجاست  https://t.me/ravi1000o1shab