گفتم که بوی زلفت 
گمراه عالمم کرد

- حافظ -

صبح یکی از روزهای همین هفته بود که تماس گرفت و گفت :راحیل مدیر عامل اعلام کرده میخواد به دیدار  ِ خانواده شهدا بره و اولین قرعه به نام من افتاده و فردا میان خونه ی ما.

خبر از این شک بر انگیز تر نبود .

تا حالا از این مدل مهمونها رو نداشتیم.

معمولا وقتی از طرف بنیاد شهید یا هرجایی واسه دیدار میخوان برن مستقیم میرن خونه ی مامان شوشو و اصلا با ما کاری ندارن. ولی این مهمونها از طرف اداره بودند و ما باید مامان شوشو رو می آوردیم خونه ی خودمون تا اونها بیان خونه ی ما. 

صبح یکی از روزهای همین هفته بود که گفتم ای دل غافل واسه مهمونها باید خونه رو تمیز کنم.

و از 8 صبح بود دقیقا ، که لباس کوزت کاری رو از کشوی لباسها کشیدم بیرون و تا 12 ظهر فرداش یه خونه تکونی حسابی کردم.

هنوز خودم باورم نمیشه که اینجوری خونه رو تکونده باشم. 

هنوزم باور نمیکنم که مدیر عامل اداره ی شوشو اینقدر آقای شوخ و خوش برخورد و متواضعی باشه.

هنوزم باورم نمیشه که ادارات دولتی هم میتونن مدیرهای خوش برخورد داشته باشه که همه کارمندها باهاشون احساس راحتی بکنند.

هنوزم باورم نمیشه که توی خونه ی فسقلیمون از 15 تا از کله گنده های اداره پذیرایی کردیم و اصلا احساس خستگی نکردیم بس که خوش برخورد بودند.

هنوزم باورم نمیشه که از همون روزی که خونه تکونی رو شروع کردم دیگه قلاب بافی رو گذاشتم کنار و اون 6 تا موتیف رو نتونستم ببافم.

هنوزم باورم نمیشه مامان شوشو یه جا با گلایه از شوشو جلوی مدیرهای اداره باعث شد شوشو بدجور پکر بشه و هنوزم که هنوزه اعصابش خورد باشه و از ناراحتیش واسه تحقیر شدنش یه ریز غر بزنه.

هنوزم باورم نمیشه چرا این مامان شوشو  با این سن و سال هنوز نمیتونه جلوی اون زبونش که از نیش عقرب گزنده تره رو بگیره. 

ولی باور دارم که زندگی من بسته به تار موی شوشو .

باور دارم بعد از همه دعوا ها و دلخوری ها اگه یه روز بیاد خونه و غم توی صورتش باشه همه زندگی من سیاه میشه.

باور دارم وقتی که آغوشم برایش میشود امن ترین مکان دنیا دوست دارم دست خدا را ببوسم .

باور دارم وقتی که می نشینیم و خیالبافی میکنیم که اگر در فلان شهر سر سبز شمالی زندگی میکردیم چه مدل خانه برای خودمان می ساختیم در زندگیمان امیدواری موج میزند.

باور دارم که دوستم دارد.

باور دارم که من بدون او هیچم.

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا باورم کن به باورت نیاز دارم، با باورت امید را در دلمان خواهی کاشت خدایا باورم کن

تشکر نوشت راحیلی: مدیون محبت های تک تکون هستم و شرمنده روی همه تون که دیر به دیر به مهمونی خونه های مجازیتون میام.